Son 15 yıldır ivme kazanmaya başladı: önce çocuk şarkılarında… Mavi, yeşil ve kahverengi gözlü çocuk bir arada. Sonra tekerlekli iskemledeki çocuk sportif gençlerle birlikte dans etmeye basladı. Okulun obez kızı, okulun güzel kızıyla aynı ortamda eşit muamele görürken okulun yakışıklılarından biriyle çıkıyordu. Dışarıdan bakıldığında mesaj masumdu: ne olursanız olun hepiniz eşitsiniz. Buna karşı çıkmak bile ayrımcılık değil de neydi ki? Buna karşı çıkan olsa olsa faşist, agresif ve insanlıktan nasibini almamış olmalıydı. Oysa mesajı doğru okuduğumuzda durum hiç de masum degildi: hepiniz aynısınız. Farklılıklarınızı önemli hale getiren bir şey yok; farklı olmanıza da gerek yok. Aynı sıradan, tekdüze insanlar olmanız sistem için yeterli; yeterliden öte gerekli. Böyle olursanız sizi ödüllendirecek. Çocuklarınızı farklılaştırma olanağınız yok. Hepsi aynılaştırılıyor. Sistem kararını verdi. Sizleri ve çok daha önemlisi çocuklarınızı bir örnek yapacak. Bu sayede zaten hemen hemen yok ettiği “farkındalığınıza” son darbeyi de vuracak. Ve siz bunu fark edemeyeceksiniz bile …