Bir kalbe, bir bedene ve bir zihine sahip olduğumuz sürece acı çekmek kaçınılmaz. Bizler mutluluk peşinde koşarken, acımızdan kurtulmaya çalışırken bilerek ya da bilmeyerek birbirine acı veren acı kardeşleriyiz.
Mutlu olmak istiyorsak ilk olarak acı vermeyi bırakmalıyız. Tam farkındalıkla acı için bir sebep olmayı bırakmalıyız. Bunun için kaybetmeyi göze almalıyız. Tanrı hepimize bu kararlılıkla yola çıkma gücü ve farkındalığı versin.
Sevgili Cem bey,
Uzun zamandır yazılarınızı okuyorum, ve çok beğenerek ilgi ve merakla okuduğumu belirtmek isterim.
Kutluyorum sizi yürekten!
Yakın Zaman’da Kitaplarınıza da ulaşmak, beni çok sevindirecektir elbette…
Binlerce teşekkürler!
Bu cömert ve şefkatli duruşunuz için.
Saygılar.